اختصاصی مغان ورزش - همان ابتدا فهمیدم آدم جالبی است، ربطی به بازیکن ها یا به طور کلی آدم های معمولی ندارد حاضر بود در سخت ترین شرایطی که می توانید فکرش را بکنید، ساکت و آرام باشد؛ این تیپ آدم ها را دوست دارم! این جور آدم ها بهترین اند! فکر می کنید، کسی برایشان کتاب می نویسد؟ همیشه احساس خاصی است، وقتی کسی را دوست دارید، حتی وقتی در تضاد تو هستند، واقعا چیز دیگری است!

روزی تمام شهر، تقدیرش می کردند، مثل یک کارناوال، خیابان ها لبریز و شلوغ، مردم برایش بالا و پایین می پریدند و دست تکان می دادند؛ خیلی هایشان ساعت ها می ایستادند، تا برای لحظه ای او را ببینند. همه منتظرش بودند، وقتی وارد استادیوم می شد، حال و گذشته با هم در می آمیخت؛ همان روزها، تمام استادیوم نام او را فریاد می زدند، انگار که زندگیش از اول آغاز شده بود.

به قول یکی از دوستانم، درست مانند قصه هاست، یک سفر از جنوب شهر، به رویایی ترین جایی که فکرش را می کنید؛ الان که فکرش را می کنید، می بینید که چقدر سخت و دردناک است، سخت است وقتی گذشته را مرور کرده و به این احساس می رسید، احساس غریبی است، تابستان و هوای گرم، احساس می کنید اتفاقی در حال رخ دادن است، لحظاتی خاص، در زمان و مکانی خاص، اینجا همان جاییست که در تاریکی شروع به دویدن می کنید، می دوید تا جایی که لامپ های روشن، نشانگر های زندگی بودند، اینجا کودکی اوست، جاییکه همه چیز شروع شد؛ احساس غریبی است! بزرگ، اما در عین حال کوچک...

قهرمانی که فرصت بازگشت نداشت، یک ستاره فوتبال و کودکی آرام در تونل؛ کودکی که فکر می کرد تا وقتی که می پرد در امان است؛ حالا همه تصاویر، همه چیز را دارد می بیند. همچنان در دنیا آدم های زیادی مثل او هستند که با برخوردهای سرد مواجه می شوند، فقط به جرم اینکه سعی کرده اند متفاوت باشند، در حالیکه هزاران راه برای موفقیت است و شاید، شاید راهی که متفاوت و گاهی ضایع است! بهترین راه باشد. حالا اما بهترین راه برای او رفتن است...

از اینکه فردی متفاوت، باید بیرون و جدا از بقیه قرار بگیرد، متنفرم؛ اگر متفاوت نبود، دوست داشتنی نبود، اکنون در این شرایط قرار نداشت و مسلما منظورم این نیست که شبیه او باشید، چون نمی توانید شبیه به او باشید، نمی توانید " ایکر مقدس " باشید!